Ruyterstraat 33

Het is maandagavond als ik in bed lig en uit mijn bijbel wil lezen. Opeens hou ik een papiertje in mijn hand van meer dan een jaar geleden. Een paar krabbeltjes met o.a. het mobiele nummer van iemand die les gaf in het pand aan de Ruyterstraat.
Ik ben verbijsterd. Waar komt dat papiertje vandaan? Niet vanuit mijn bijbel, dus ik moet het ergens onbewust hebben meegenomen. Het laat me niet met rust en ik lig 's nachts na te denken en geloof steeds meer dat de Here God dit zo geleid heeft.
De volgende dag besluit ik de man op te bellen. Ja, inderdaad hij herkende me nog en zei toen dat hij slecht nieuws had. Afgelopen 1 juli waren ze uit het pand vertrokken en de projectontwikkelaar was aan het verbouwen geslagen. Een appartement wilde hij ervan maken.

Of ik een slag in mijn gezicht kreeg. Ik belde Wim op met dit nieuws en bemerkte dat ik deze ochtend me niet kon concentreren.
De vele gebeden, het geloof, proclamaties, het verlangen wat God ons had gegeven om de bediening te herstellen in het pand waar het ooit voor gebouwd was, allemaal voor niks?
Mijn geloof schudde.

Aan het einde van de ochtend besloot ik gewoon de projectleider zelf te bellen.
Gelukkig was de broer en medecompagnon aanwezig. Hij vertelde dat de verbouwing in eerste instantie pure noodzaak was omdat er ernstige achterstallig onderhoud was. Wat balken waren verrot en inderdaad waren er plannen (en tekeningen) om er een appartement van te maken.
Maar de huidige situatie was dusdanig dat er nog van alles mogelijk was.

Na het telefoontje ben ik erg opgelucht en bel direct Wim op om hem te melden dat we vrijdag 1 augustus een afspraak hebben.

Dus afgelopen vrijdagmiddag stonden Marinus, Wim en ik te wachten voor het pand. Het bleek dat de eigenaar dacht dat we bij hem op kantoor zouden komen. Dus vertrokken we snel naar zijn kantoor. We kwamen in een schitterend oud koetsenreparatie 'loods'. Een klassiek voorbeeld van een pand wat zo met het interieur in VT-WONEN zou kunnen staan.

We hadden een goed gesprek en hebben uitgelegd wat we wilden met het pand.

We vertelden van de historie:
We zijn dan in de jaren 30 en het is het verlangen van ds. Rottenberg (joodse dominee) dat er een Beth-Hamidrasch in Den Haag zou komen. Na jaren van bidden en activiteiten om dit project van de grond te krijgen was het zover.

23 september 1939 (grote verzoendag 5700) werd de eerste steen gelegd door mevrouw Zalman.
Op 26 juni 1940 werd het pand officieel geopend. Dit terwijl de nazi's al ons land bezet hadden. Helaas werd broeder Rottenberg al snel door de Duitsers opgepakt en afgevoerd naar een concentratiekamp en overleed op 19 januari 1942.

We hebben al diverse getuigenissen mogen horen hoe br. Rottenberg heeft mogen getuigen van zijn messias Jesjoea.
O, wat heeft deze man een fundament gelegd voor deze bediening.

Ik herinner me dat we op een avond aan het bidden waren voor het pand dat ik een beeld kreeg.
Zoals de postkantoren een stempel zetten op de postzegels, zo zag ik de Here God een stempel plaatsen op het gebouw. Het gebeurde met kracht zoals je dat ook wel ziet op het postkantoor als er gestempeld wordt.
Vanaf de nieuwbouw staat op het pand in het hebreeuws ELIM (=oase). Ik zag dat dit het stempel was wat het gebouw kreeg en met andere woorden: "Dit gebouw is van Mij. Het is gebouwd voor Mijn schapen".
(Is het niet apart dat de Duitsers dit er op hadden laten zitten aan de gevel?)

Oja, we zaten dus bij de projectleider en deze man luisterde dus naar ons. Toen vertelde hij dat hij (vanwege mijn telefoontje) een boekje had gepakt dat heette: "diamant". Het was geschreven door zijn overgrootmoeder die een orthodoxe jodin was en overgegaan was naar het protestantisme. Wat een opening kregen we hiermee.

Na koffie gedronken te hebben en geluisterd te hebben naar de plannen voor het huis, vertelden we dat we eigenlijk een arme stichting zijn maar een grote achterban.

Ook waren we nieuwsgierig naar de geschiedenis van het pand. Het is door de Duitsers leeg geroofd, geplunderd en toen? Wie is eigenlijk de rechtmatige eigenaar? Is er ooit een vergoeding geweest?

De projectleider kwam toen met het idee om met de Gemeente Den Haag (de vorige eigenaar) te overleggen of zij misschien een aantal andere panden wilden verkopen aan hen en zij waren dan bereid om het pand voor kostprijs (?) aan ons te verkopen.

Eigenlijk snappen we er niks van. We hebben geen geld en we praten over een groot pand in een peperdure straat wat we niet kunnen betalen.
Tenminste: menselijkerwijs.......

Maar de God van Israel behoort alle goud en zilver toe. Als Hij verlangt dat dit pand weer in ere herstelt wordt dan komt het uit.

Na het gesprek wilden we het pand bekijken, maar de sleutel was niet te vinden. Afgesproken is om het pand volgende week te bezichtigen, ik kan de sleutel dan halen en kunnen we met elkaar het pand bezichtigen.

Ook hierin zien we leiding, nu kunnen we met elkaar in vrijheid en rust bidden voor het gebouw.

Wordt vervolgd.